De wall of fame

Els is in een vergevorderd stadium van jongdementie en woont met haar man in hun ouderlijk huis. Hun dochter is in de stad gaan studeren en komt alleen nog in het weekend thuis. Al die jaren geleden werd haar man verliefd op Els omdat ze een extraverte praatgrage vrouw was, maar nu herhaalt ze nog maar één zin: “Ik heb het goed gedaan, toch?” Hij wil voor haar zorgen, ook al kan ze niet praten en moet hij haar met alles helpen. Els gaat naar een dagopvang als hij aan het werk is, maar ze is soms agressief en het centrum heeft al voorgesteld dat zijn vrouw naar een woonzorgcentrum zou moeten gaan.

Enkele weken geleden hebben de artsen dit bevestigd en de medicatie van zijn vrouw stopgezet omdat ze in een vergevorderd stadium zit. De echtgenoot haat dit idee, maar beseft dat hij geen keuze heeft. Om de overgang zo goed mogelijk te laten verlopen, heeft hij in de woonkamer van hun huis een verplaatsbare hoekmuur gemaakt van gipsplaten. Op deze muur plakt hij foto's voor zijn vrouw, van hun huwelijk, hun dochter, ... maar de meeste foto's zijn van ABBA. Als ze een ABBA-liedje hoort, begint ze mee te zingen. Het voelt soms zelfs als shockerend aan dat Els al die liedjesteksten woord voor woord kan meezingen en als de muziek stopt dan herhaalt ze enkel weer: “Ik heb het goed gedaan, toch?”.

Op een dag zal hij van Els afscheid moeten nemen. Hij zal een aantal van haar spullen uit hun huis moeten verhuizen naar de kleine kamer in het woonzorgcentrum. Op die dag zal hij ook de muur verplaatsen die hij voor haar gebouwd heeft. De ‘wall of fame’ die al haar herinneringen bevat. De muur waarvan hij hoopt dat het haar op die nieuwe plek voor eventjes laat meezingen met de ABBA-liedjes, zodat ook anderen een glimp te zien krijgen van de prachtige vrouw die ze ooit was.